Yusuf Ağım, sanat tarihi referanslarıyla resim tanımı üzerine düşündüğü ve düşündürdüğü çalışmalar üretiyor. Resmin, tarihsel bağlamından koparılmadan, çağdaş malzeme ve düşüncelerle tekrar ele alınması ve sanatın doğasını bu çerçevede kavrama çabası, Ağım’ın asıl sanatsal kaygısını oluşturuyor.

Kullandığı sıradışı malzemeler ile biçimsel olarak heykele yaklaşan işleri, gösterilme biçimi sayesinde resim olarak algılanıyor. Resimlerin çok katmanlı amorf yapısı, sanatçının daha önceki peyzaj resimlerindeki belli öğeleri büyütme veya bir anlamda “dışarı çıkararak” heykelleştirme çabasından ileri geliyor.

Yusuf Ağım produces works with references to art history, in which he thinks and makes us think about the definition of painting. The reconsideration of painting with contemporary materials and ideas without separating it from its historical context, and the effort to grasp the nature of art within this framework constitute the main artistic concern of Ağım.

His works, which are almost sculptures in form due to the unusual materials he uses, are perceived as paintings thanks to the way they are shown. The multi-layered amorphous structure of the paintings stems from the artist’s effort to enlarge certain elements in previous landscape paintings, or in a sense, to sculpt them by “drawing them out”.