Gülnihal Yıldız’ın 12 resminden oluşan seçkisinde; sanatçının birtakım sesler ve görüntüler ile nesneler, hayvanlar ve insan dışı alanlardan büyülenmesinin birbirine olan etki ve sonuçlarını izleyebiliyoruz. Elimizdeki verilerden bir hikâye kurgulamak veya her eserin ayrı ayrı keyfini çıkarmak bize kalmış.

Sanatçı, seçkisini tamamladıktan sonra tanıştığı Zaven Biberyan’ın; yazarak kurguladığı anların kendi resimleriyle buluştuğu duygusal alanı derinden hissettiriyor. Gülnihal Yıldız’ın, 100 yıl önce Kadıköy’de, yani başka bir zamanda fakat aynı coğrafi mekânda yaşayan, hayatını yazmaya adayan Biberyan’ın hayatından ve yazım dilinden etkilenerek boyutlar arası kurduğu bu diyalogda; iki farklı hayal gücü arasında hissedilen yakınlığa ve Biberyan’ın bir tuale dokunma ihtimalinin sonucuna dair merakına şahit oluyoruz.

In Gülnihal Yıldız’s selection of 12 paintings; we can watch the effects and consequences of the artist’s fascination with objects, animals and non-human spaces with some sounds and images. It is up to us to construct a story from the data we have or to enjoy each work separately. 

The artist makes one deeply aware of the emotional intersection of her paintings and the moments that Zaven Biberyan, whom the artist got to know after finishing her selection, writes into existence. In this interdimensional dialogue that Gülnihal Yıldız established with inspiration by the life and language of Biberyan, who lived in Kadıköy 100 years ago –in another time but in the same geographical space– and devoted his life to writing, we witness the affinity felt between two different imaginations and the curiosity about the outcome of the possibility of Biberyan touching a canvas.